از رسانه ها با خبر شدم که جمشید لایق در کذشت. یادم آمد وقتی محمد علی بهبودی در ایران بود و قرار بود ما اینجا روز جهانی تاتر را برگذار کنیم، ویدئو گفتگویی را با لایق انجام داده بود که متاسفانه به دلیل سازماندهی پخش آن ممکن نشد و بعد هم همین سبب ناراحتی هر دو طرف گشت. اما حالا که لایق زندگی با ما را ترک کرده است آرزوی امکان پخش این گفتگو را دارم. چه روزگار بدی شده. لایق بعد از مرگ برایم عزیزتر شده است! شاید بشه بهبودی را تشویق به پیاده کردن این گفتگو کرد تا بتوان آن را اینجا منعکس کرد. از شنیده ها و نقل و قول دوستان بر این باور ! بودم که زنده یاد لایق در این اواخر دل پری از روزگار داشت. یکبار هم در پیامی که به مناسبت روز جهانی تاتر از طریق منوچهر رادین به دستم رسید، این غمزدگی دل او را دریافتم. اما چه باید؟ به قول معروف روزگار به هیچکس وفا نکرد. به هنرمندان تاتر، آن هم در ایران، که اصلن وفا نکرد. به هر حال از مملکت گل و بلبل ایران زمین، آنهم با این همه دشواری های روزمره که هنوز برای نفس کشیدن آزاد دست به گریبان است چه انتظار داریم!؟
باری به هر صورت، دوستی نوشته ای را برای دوست دیگر به مناسبت مرگ لایق فرستاده بود و من هم بدین منظور واسطه گشتم. صمیمیت نوشته و جبران آن اشتباه با بهبودی سبب شد که آن را اینجا منعکس کنم. امیدوارم این دوست مرا بر این گستاخی ببخشد. تنها نام نویسنده را به اختصار می نویسم تا شاید گستاخی خود را تا حدی محدود کرده باشم. در ضمن عکس هم از نویسنده نوشته زیر است.
"اندک اندک جمع مستان می روند"
و ما نظاره گراین کوچ بی پایان ایم
و حالا نوبت جمشید لایق بود
هنرمندی راستین و متعهد و شیفته آزادی
شاگرد و رهروی مکتب تاتر شاهین سرکیسیان
یا به اعتقاد او "بناینگذار تاتر نوین ایران"
با کوله باری از فعالیت هنری وایفای نقش های برجسته درتاتر، سینما و نمایش های تلویزیون
با بازی های درخشان و به یاد ماندنی در"رگبار"،"دایره مینا"،"فصل خون"،"ترنج"،"شاید وقتی دیگر"،"روزی روزگاری"، "دشمن مردم"،"سربداران"، "موسی و شبان"، "ریچارد سوم" و بسیاری دیگر.
او از میان ما رفت
مرگ او فاجعه ای بزرگ برای هنر نمایش ایران است
یاد و خاطره این دوست شفیق و هنرمند بزرگ هماره ماندگار باد
ف. خ.
22 آبان 1388
روحش شاد.
سلا م فكر كنم درمتن بالا سلطان وشعبان صحيح باشد نه موسي وشعبان