گروه تآتر چهره با اجراي نمايشنامه «دو چهره ي کارفرما»، اثري از «لويي وآلدز» به سال ۱۹۸۱ در ايران به خانواده ي تاتري‌ها پيوست. در سال ۱۹۹۵ اين گروه دوباره کار خود را با اجراي نمايشنامه‌ي «عاقبت قلم فرسايي» اثر غلامحسين ساعدي (گوهر مراد) آغاز کرد.
يک سال بعد گروه با افراد تازه نفس‌تری نمايشي براي کودکان با نام « بُزبُز قندي» را تدارک ديد که در نوع خود از کارهاي موفق اين گروه محسوب مي‌شود. اين نمايش با سه سال اجرا در شهرها و کشورهاي مختلف اروپايي توجه بسياري از تماشاگران خردسال ايراني را به خود جلب کرد.
در سال ۱۹۹۷ نمايش «مامور امنيتي» توسط گروه به روي صحنه رفت که اين نمايش برداشتي آزاد از نمايشنامه «پليس» اثر «سلاومير مرژوک» نمايشنامه نويس به نام لهستاني بود.
«شاپرک خانم» اثر «بيژن مفيد» دومين نمايش ويژه کودکان گروه تآتر چهره بود که در سال ۱۹۹۸ به روي صحنه آمد. يک سال بعد گروه نمايش «کله سفيد» اثر «ابراهيم مکي» را بر روي صحنه برد.
در سال ۲۰۰۰ همکار تازه نفسي، «بهروز قنبر حسيني»، به گروه پيوست. که نخستين ثمره ي همکاري وي با گروه اجراي نمايش «دونه برفي پشت پنجره» بود. سال ۲۰۰۱ گروه توانست دو نمايش «رضا بيک ايمانوردي» اثر ابراهيم مکی و به کارگردانی نويسنده و نمايش ويژه کودکان «دويدم و دويدم» ، به کارگردانی اصغر نصرتی) را به روي صحنه آورد.
در سال ۲۰۰۳ «روياي ساحل سبز» به نويسندگي و کارگرداني بهروز قنبر حسيني به روي صحنه آمد. «شازده کوچولوي پير» ثمره تلاش گروه تآتر چهره در سال ۲۰۰۴ بود و «کريم شيره‌ای و ناصرالدين شاه» آخرين تلاش نمايشی اين گروه محسوب می‌شود. که در پايان همان سال در آرکاداش تاتر به روی صحنه رفت. آخرین کار گروه تاتر چهره نمایش «خروس زری، پیرهن پری» اثر زنده یاد احمد شاملو بود که در سال ۲۰۰۵ در سالن کانون فرهنگی چهره و به کارگردانی اصغر نصرتی به روی صحنه رفت.
سرپرست گروه تاتر چهره
اصغر نصرتی
در مورد اين مطلب نظر دهيد